"IĞDIRDA NELER GÖRDÜM"

Bakın neler yazdım okuyun beyler,

Doğuda Iğdırlı kardeşler gördüm,

Muhabbeti benim gönlüm hoş eyler ,

Azeri kökenli soydaşlar gördüm.


Koskocaman Ağrı Iğdıra bakar ,

Aras şarıl şarıl Iğdırdan akar,

Iğdırda başlayıp ta Çine kadar ,

Nevruzda yakılan ataşlar gördüm


Mazisine baktım şanlı mı şanlı ,

Devletinden taraf yanlı mıı yanlı ,

Gördüm insanını hep delikanlı ,

Sözünün sahibi erdaşlar gördüm .


Iğdıra yakışan sözler s öyledim,

Ben gidince kalan izler eyledim.

Çok fazla yabancı yüzler görmedim,

Bazen Erzurumlu dadaşlar gördüm.

"MEN DEMİREM"

Men demirem "üstün nejaddanam men",
Demirem ellerim, ellerden başdı.
Menim mesleğimde, menim yolumda
Milletler hamısı dostdu, kardaşdı.

Çapmak istemirem men hiç milletin
Ne dilin, ne yerin, ne de emeğin
Tahkir etmeyirem, hedelemirem
Geçmişin, indinin , ya geleceğin.

Men ayırmayıram, ayrı salmıram
Kardaşı kardaşdan, arvadı erden
Ananı baladan, eti tırnakdan
Üreği ürekden, kanadı perden

Bozmak istemirem men birlikleri
İnsanlık birliği idealımdır
Kardaşlık, yoldaşlık, ebedî barış
Dünyada en büyük arzularımdır.

Ancak bir sözüm var, men de insanam
Dilim var, halkım var, yurdum-yuvam var.
Yerden çıkmamışam göbelek kimi,
Adamam, hakkım var, elim-obam var.

Kul yaranmamışam , yarananda men
Heç kese olmaram ne kul, ne esir
Kurtuluş asrıdır, insana bu asr
Esir olanlar da buhovun kesir (keser).

"ANADOLU DA BAHAR"

İlkbahar geldi Anadolu'nun,
Her tarafı yeşil şimdi.
Ağaçlar çiçek açar, kuşlar ötüşür,
Her yanı cıvıl cıvıl duy şimdi.

Arılar düğün yapar şu mevsimde,
Anadolu'nun renk renk
Gül bahçesinde,
Bülbüllerin neşesini gör şimdi.

Cıvıl cıvıl sessiz duran yuvalar,
Kelebekler birbirini kovalar,
Halı gibi nakışlandı ovalar,
Bölük bölük, sarı yeşil, mor şimdi.

Gök gürülder yağmur yağar,
Her taraf mis gibi toprak kokar.
Anadolu'da böyle yaşanır bahar.


Peyami Safa İlköğretim Okulu

"NEVRUZ"

Adriyetikten Çin şeddine
Uzatır ömrümüz Nevruz
Sahip çıkar Türk ceddine
Döversin demirimiz Nevruz

Bahar bahar gelir eve
Çiçek çiçek serer yere
Alevler çıkar göklere
Isıtır hamurumuz Nevruz

Birlik beraberlik olur
Koyun kuzu o gün yürür
Güzeller entarisin sürür
Süslersin kırımız Nevruz

Sular akar şırıl şırıl
Güneş doğar pırıl pırıl
Güzel gözler ışıl ışıl
Edersin kızımız Nevruz

Gelin birleşelim kardaş
Pamuk olur şu kara taş
Işık ışık ataş ataş
Tutarsın közümüz Nevruz

Uyanan her çiçek gibi
Yeni doğan bebek gibi
Korkulu bir yürek gibi
Açarsın gözümüz Nevruz

Olur her yan çiçek çiçek
Konuşur tüm börtü böcek
Mutluluklar kucak kucak
Çalarsın sazımız Nevruz.

Türkler birlik olmalıdır.
Nevruz örnek olmalıdır
Tekbir yürek olmalıdır.
Verirsin huzurumuz Nevruz.

"NEVRUZ ATEŞİ"

Bir ateş yakalım bugün.
Etrafında dönelim.
Üstünden atlayalım.
El ele halay çekelim.

Bir ateş yakalım bugün.
Işığı göklere uzansın.
Karanlıkları aydınlatsın.
Her yana ışık saçsın.

Bir ateş yakalım bugün.
Her günümüz olsun düğün.
Çiçekler açsın, kuşlar ötsün.
Koşun çocuklar koşun.

Barışalım, tanışalım.
Engelleri aşalım.
İlerleyip, gelişelim,
Dünya ile yarışalım.

Ağaçlar daha yeşil olsun,
Çiçekler rengârenk açsın,
İnsanların yüzü gülsün,
Yeryüzünde barış olsun

"DOĞANIN DÜĞÜNÜ"

Kurtulur buzlardan dumanlı dağlar
Bitmez bir neşeyle uçar tüm kuşlar
Güneş bugün sanki bir başka parlar
Tabiatı nevruzun heyecanı sarar.

Dallarda sevinçli bülbüller öter
Kalmaz insanda ne dert, ne keder
Rüzgârın coşkulu türküsü yeter
Kardeş gibi kucaklaşır gök ve yer.

Atalarım asırlardır kutlar bugünü
Bir başka olur çünkü doğanın düğünü
Bütün yörelerimi sarmıştır ünü
Hiç bozulmayacak bir kültür ürünü.

Köstebek, yavaşça açılır gözün
Hey papağan! Anlamı ne bu sözün?
Artık gereği yok kuşlara göçün
Hüznü kalmadı içimizde güzün.

Renk cümbüşü sürer gider böylece
Kalbimizde yerin yok, karanlık gece
Gönüllerde, dillerde vardır tek hece
Nevruz, gitme kal bizimle ömrümüzce